بررسی تعهدات طرفین در قراردادهای ساخت، بهره برداری و انتقال (bot)

در دهه های اخیر نقش بخش خصوصی در توسعه اقتصادی مورد توجه قرار گرفته و بسیاری از دولتها مشوق بخش خصوصی در اجرای پروژه ها میباشند . از دلایل گرایش به این مشارکت می توان کمبود نقدینگی جهت انجام سرمایه گذاری ، عدم کارایی بخش دولتی و گسترش رقابت در اقتصاد نام برد . در این راستا روشهایی برای تأمین مالی پروژه های زیربنایی بدون استفاده از بودجه عمومی ابداع گردیده است . روش bot یا روش ساخت ، بهره برداری و انتقال از جمله روشهایی است که مشارکت بخش خصوصی را در توسعه زیربنایی دولت افزایش میدهد . بی او تی ( ساخت ، بهره برداری و انتقال ) اساساً شکلی از تأمین مالی پروژه است که بوسیله آن یک دولت امتیاز توسعه ، مدیریت و بهره برداری تجاری از یک پروژه ویژه را به یک گروه از سرمایه گذاران( که از این پس از آنها به عنوان((کنسرسیوم پروژه))نام برده میشود) واگذار میکند . کنسرسیوم پروژه یا شرکت تأسیس شده بوسیله کنسرسیوم پروژه( که از این پس به عنوان ((صاحب امتیاز)) نامبرده میشود ) به نوبه خود اقدام به توسعه پروژه و بهره برداری از امتیاز منطبق با توافق نامه فی ما بین دولت و صاحب امتیاز که به آن ((توافق نامه پروژه)) میگویند ، اقدام مینماید .در ایران نیز از سال 1373 مقدمات جذب سرمایه گذاری به روش bot توسط سازمان توانیر آغاز شده است و همچنین تصویب قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی در سال 1380 و ارائه تسهیلات و مشوقها و حمایتها و تصویب بند ل تبصره 21 قانون بودجه در بودجه سنواتی سالهای 1380 و 1382 و 1383 و ارائه تضمین پرداختهای شرکت دولتی طرف قرارداد بی او تی توسط وزارت امور اقتصادی و دارایی به نماینگی از دولت ، به رشد و توسعه اینگونه قراردادها کمک شایانی نمود . همچنین با توجه به تعدد طرفین در این نوع از قراردادها، لزوم شناسایی کامل طرفین و حقوق و تعهدات آنها و همچنین لزوم توجه به آثار متعاقب این قراردادها، غیر قابل اجتناب میباشد . در این پایان نامه سعی بر آن شده است که حتی الامکان در ابتدا قرارداد bot از سایر قراردادهای مشابه بازشناسایی گردد و در ادامهبا توجه به شناسایی کامل و دقیق طرفین درگیر در این نوع از قراردادها ، تعهدات آنها و حقوق ایشان بطور کامل بیان گردد.همچنین لازم میگردد آثار و پیامدهای این قراردادها از قبیل انتقال تکنولوژی،انتقال ریسک و... بررسی گردد.